De Dollies roeiden de Elfstedenroeimarathon
De Dollies roeiden de Elfstedenroeimarathon
In april van dit jaar begonnen we – meer dan tien jaar na de laatste Dollies-Elfstedentocht – opnieuw met de voorbereidingen van de editie van 2024. Heel vroeg dit jaar zou de tocht al plaatsvinden, dus de voorbereidingen moesten vlot en goed.
Gelukkig hadden Theo en Natascha nog schema’s en notulen. Hadden oud ploeg mama Hedwig en ploeggenote Tjitske op zolder nog oude route boeken. En had Kim de tocht met wissel punten en stempelposten digitaal. En gelukkig konden we een top team samenstellen. Bij de Elfsteden roei je de tocht met z’n allen! De chauffeurs, de team captain de stuurtjes en de roeiers iedereen is even belangrijk en noodzakelijk.
En we hadden een top tocht! We roeiden in de prachtige Kromme Raken (een Duits team vroeg ons nog naar de betekenis van de naam van de boot). De boot stond gelukkig lekker licht afgesteld. Rond 18:45 gaf ploegcaptain Petra ons een mooie speech. Rust bewaren van de wissels luisteren naar de stuur en het samen doen! En om iets over 20:00 in de Prinsentuin in Leeuwarden gingen Stijn en Eva met stuur Jojanneke super van start. Ze werden in Bartlehiem afgelost door Rosanne en Tjitske. Bij de Klaarkampsterweg (een begrip!) stonden Natascha Willemien en Kim klaar voor het rondje Dokkum. Het ging er wild aan toe deze etappes. Sommige ploegen hadden een kort lontje en voorrang werd niet altijd terecht vaak genomen. Interessant fenomeen waren bij de stempelplaatsen de vliegende bidons van sommige teams. Die dan op goed geluk hoopten dat iemand voor ze zou stempelen. De mensen op de wal moesten maar bukken om de bidons te ontwijken.
Nicolette en Anneke roeiden de langste etappe van Klaarkampsterbrug naar Oudkerk – 12,4 km. En in Oudkerk was het rond 24:00 de beurt aan Helma en mijzelf om terug te roeien naar Leeuwarden alwaar we weer stempelden. Deze volgorde van etappeverdeling zouden we zo ongeveer allemaal doen en ieder duo roeide ongeveer 40 km
Vanaf Leeuwarden gingen we de nacht in en richting Zuid West Friesland. Het was echt donker en er stond veel wind. In Sneek wisselden we onze lamp aan het vlot. Onze chauffeurs Arjan en Hans aten snel een soepje. Op naar IJlst en daarna via Woudsend (geen stad maar wel stempelpost) over het Slotermeer – stempelen in Sloten – naar Balk. Van daaruit door de zuigende Luts en over de golvende Morra naar Stavoren – weer stempelen. Hier stond de camper van Helma haar ouders en was er voor iedereen lekker thee, koffie en yoghurt. In Hindeloopen bezochten we massaal de toiletgebouwen van de camping. We stempelden weer en gingen met wat mislukte Pieterburen halen er snel vandoor. Inmiddels hadden we een beduchte tegenstander, ploeg nummer 15 met wie we telkens stuivertje wisselden. In Workum stempelden we weer en voeren we rap door naar Bolsward. Inmiddels was het al lekker warm en was er ook genoeg recreatievaart. Onze stuurtjes wisten daar wel mee te dealen; lief doch dwingend gaven ze meermaals aan dat we bezig waren met een wedstrijd en of we er even langs mochten. Dit hielp ons enorm in het doorvaren. In Harlingen stempelden we om 12:17 en haalden we met strakke stuuractie in de binnenbocht ploeg 15 in. Hierna hebben we ze tot na de finishlijn niet meer gezien. Via Franeker en het binnenland van Noord Friesland met straffe wind tegen, en een prachtige eindsprint waarin we ploeg 18 nog bijna inhaalden bereikten we om 16:07 de finish! In 20:02 uren hadden we de tocht volbracht. Van de 88 boten werden we als damesteam 10de!
Coach Theo, voor een training in Zwitserland, had ons nauwlettend via online gevolgd en video belde om ons te feliciteren.
Daarna stonden ons naast het kruisje en de oranjekoek twee verrassingen te wachten: we kregen bloemen van Betty namens de Hunze en we kregen de aanmoedigingsbeker van de organisatie, om maar vooral meer damesteams mee te nemen naar de editie van 2025.
We aten snel nog wat en met de verse chauffeurs Harry en Dagmar reden we daarna veilig, moe en voldaan terug. Wat was het weer leuk en wat hadden we een prachtig weer.
