Lentetocht Lettelbert 2023

Lentetocht Lettelbert

Met enthousiasme hadden velen zich ingeschreven voor de eerste tocht van het seizoen: de lentetocht. Wie wil er nou niet na de wintermaanden roeien met een lentezonnetje?

Dan nadert 25 maart met als weervoorspelling, harde wind en veel regen. Laat een Hunze roeier zich hierdoor tegenhouden? Nee, natuurlijk. Gekleed met een extra shirt en regenkleding, voeren we met drie vieren en twee wherry’s even na half tien de Eeldersluis in. Er werd gezongen en gekletst, de sfeer zat er al meteen goed in, een vrolijke start van de tocht.

Na het sluisje voeren we de stad uit, het Hoendiep op. Bij vlagen blies de wind de boot niet die kant op die de stuur uitwilde. Dus extra sterk aan bak- of stuurboord was meerdere keren het commando.

We passeerden verschillende bruggen, en … de regen hield op! Bij deze en gene ging de regenjas uit, want zoals je uit ervaring weet, met een regenjas word je aan de buiten- én de binnenkant nat. En die zweetdruppels kwamen toch wel. Het hele Hoendiep hadden we de wind tegen, het leek wel alsof er “geen eind aan deze sloot” kwam. Het eind was daar toen we het Lettelberterdiep op gingen. Het roeide hier lekker door en voor we het wisten waren we bij Lettelbert, onze pauzeplaats. In het dorpshuis Lutjehonk konden we opwarmen en men had daar ook alle aandacht voor de inwendige mens. Koffie, thee, melk, mosterdsoep, broodjes, kroket en friet, het kon niet op.

Na een klein uur was iedereen helemaal voldaan om de terugreis aan te vatten. We ‘dobberden’ het Lettelberterdiep af en toen … jawel, het Leekstermeer over. De wind had hier vrij spel en het water liet zich opwerpen tot golfjes met hier en daar ook een kopje erop. Door de ervaren sturen en een goede ploeg hebben we de ‘cakewalk’ van het meer overleefd.

De terugtocht, met de wind in de rug, verliep voorspoedig. Natuurlijk kon het ons niet al te gemakkelijk gemaakt worden, dachten de weergoden. Ze hadden nog een fikse hagelbui voor ons in petto. Desondanks waren we eerder bij de sluis dan verwacht, maar de sluiswachter was gewaarschuwd. Nog even met het water mee omhoog en we konden weer veilig aanleggen bij het vlot.

We hadden gehoopt op een tocht met een lentezonnetje, maar het was een echte maartse tocht met stevige wind, regen en hagel.

Dank aan Sieb Kemme, de sturen en mederoeiers. Op naar de volgende tocht en wie weet wat de weergoden dan voor verrassingen hebben.

verslag: Han Bakker   foto’s: José Versteeg, Betty Goedewagen en Beatrice Marttin-Terpstra