Met de Kerkboot over de Friese wateren

We schrijven zondag 22 september 2024 en is het volop zomer op de Friese wateren.

Tijd voor de tocht in de Finse reus.

Het is mijn eerste keer roeien in een Kerkboot. En absoluut voor herhaling vatbaar.

Wat mooi en gezellig roeien is dit. Nu zit alles mee. Het weer, het mooie landschap en vooral het gezelschap: met Albert-Jan, Arjen, Blanka,Guido, Stanislav, Tiny, Han, Maaike, Remco, Roelof, Sascha, Sylvain, Tineke, Wilma en Aisa hebben we een prachtige boot vol.

De avond voor vertrek zoek ik op het net hoe het zou kunnen zijn om in een kerkboot te roeien. Ik kom al snel terecht op het verslag van de kerkboot van 17 september 2021 van Dick Veen. Zijn woorden stellen me gerust.

‘Ieder zocht een plekje en de stuur kon met zijn commando’s de boot in beweging zetten. Hierbij werd ons roeiers direct duidelijk hoe gemakkelijk deze boot in beweging was te brengen, hoe simpel hij op snelheid was te brengen en hoe veel gemakkelijker het was dat je je riem niet steeds hoefde te draaien. Eigenlijk was het sloeproeien (de moeder van alle roeisporten) met rolbankjes’.

Ik citeer Dick ook graag voor wat betreft de herkomst van de boot: ‘Sneek heeft iets bijzonders! De “Marskin Airot”. Dit is de enige kerkboot die in Nederlandse handen is, en wel de handen van de Sneker roeivereniging “de Geeuw”. De “Marskin Airot” werd van oorsprong gebruikt op een eiland in de omgeving van Helsinki, om de bewoners daar een vervoermiddel te geven om naar de kerk te gaan.’

Onze ronde van 32 kilometer brengt ons door IJlst, Heeg, Langweer, Uitwellingerga, Offingawier. Het eerste deel van de tocht varen we over breed water als De Jaansleat, De Langwarder Wielen en De Brekken. Het tweede deel van de tocht treffen we veel smaller water. Remco koerst ons op fabuleuze wijze door de smalle bruggen en houdt op beleefde maar toch dwingende wijze de brutale motorboten op afstand. De jongste en de oudste roeier zitten samen op slag. Onder de twintig en rond de tachtig als ik me niet vergis. Hoe mooi kan sport zijn. Tegen de klok van vijf zijn we weer bij De Geeuw. We hijsen de Fin op de trailer, poetsen de riggers met papier en nemen dankbaar afscheid.

We hebben een fantastische dag gehad en ook de medemens op het water verblijdt met een juweel. Als we voor iedere foto die van ons genomen is een euro hadden gevraagd, zouden we de huur van de ‘Marksin Afrot’ er zo uit hebben, beredeneert organisator Han Bakker.

Dank Han. Se oli hienoa!

Maaike van den Hoek