Toeren met de Hunze naar Garnwerd 2023

Toeren met de Hunze naar Garnwerd

Toertocht 10 september 2023

Roeien naar Garnwerd. Hoe ver zou dat zijn? Het klinkt als een halve marathon. Gaan mijn benen dat halen? Kunnen mijn billen nog zitten voorbij halverwege? De zon haalt me uit bed met zin in de dag. Ik ga het meemaken.

Het voelt alsof ik op schoolreisje ga. Ik loop de paklijst na. Paraplu, proviand, flessen, hoed en zonnebrand. Het bouillonblokje laat ik thuis. De trein zoeft me naar de stad. Het is nog rustig en het verbindingskanaal ligt er stil bij. Bijtijds ben ik op de vlonder. Er heerst een sfeer van verwachtingsvolle bedrijvigheid. Er liggen al boten in het water en alle riemen liggen op rij te wachten. Jose verwelkomt haar roeiers met de geniale gele petjes. Er staan groepjes mensen die elkaar al kennen of kennismaken. De stem van Wout klinkt als vertrouwd, maar is bescheiden aanwezig deze ochtend. Het is alsof ik op een soort Starwarsdek sta waar ongeziene krachten ervoor zorgen dat al het materiaal op zijn plek komt.

Als de groep compleet is maken we een grote kring en stelt iedereen zich voor met zijn of haar naam. Het zijn er veel te veel om te onthouden. Albert Jan, Alie, Annejet, Annet, Arnoud, Atty… dat zijn alleen nog maar de A’s… De bootindeling is wel doordacht. Ik zit in een twee samen met Marga en Remco als Master. Zowel Marga als ik gaan op voor de S1 dus kunnen we vandaag ook beiden sturen. Ik vind het prettig bedacht. Er gaan pikhaakjes en hoosblikken mee en kussentjes voor de stuur. Onze boot ligt er als eerste in en we gebruiken de frisse ochtend energie om nog wat stuuroefeningen te doen met lastig inparkeren. De kom vult zich vol met boten en over het water vliegen flarden van vrolijke gesprekken.

En dan gaat het los. De volledige C-vloot vaart uit. “Slagklaar maken,” is het commando van Marga. En daar gaan we. Onder de brug door, de bocht om, langs het terras, de woonboten, de vissers, de boerderij met de waslijn. Tot op heden ben ik niet verder gekomen dan deze boerderij. Het is magnifiek mooi om met 11 boten en 50 man in de sluis te liggen. Elkaars riemen vasthouden geeft de balans voor bij het zakkende water. En dan is er het mooie moment dat de sluisdeuren opengaan en we naar ‘buiten’ gaan. Met tips van Remco vind ik de cadans. Sluiks kijk ik links en rechts om te zien hoe de koeien ons nakijken. Er zijn boten die ons voorbij varen en vice versa. Het is afhankelijk van de kracht van de roeiers en het aantal waarmee ze in de boot zitten en het pauzemoment voor het slokje water. Wedstrijdboten gaan 20 km per uur, wij doen zo’n 6, laat ik me vertellen. Het hout van het bankje dringt al aardig door het rubber van mijn kussentje heen. Even de focus verleggen. Garnwerd is niet ver meer. Eigenlijk ben je er maar zo. We leggen aan bij de hoge steigers en klimmen uit de boten. Het is inmiddels zo warm dat zwemmen in het Reitdiep het Walhalla lijkt. En dat is zo. Ik loop even voorbij ‘Hamming’ waar het iets rustiger is en zwem de spieren los. Als ik weer bij de vloot terugkom tref ik alle roeiers op rij in een streep schaduw. Er liggen al lege flesjes bier en afgekloven stukken meloen in het gras. Dan is het halftwee en starten we de terugtocht. Nu geniet ik volop van het landschap om me heen. Richting stad is het een stuk drukker. Het water vol met suppers, zeilers en volle motorbootjes die de pk’s lekker laten draaien. Ik leer als stuur hoe om te gaan met de golven en mag, net als Remco eerder deed, mijn stem verheffen om een slapende supper naar stuurboord te laten wijken.

Tegen vieren is de thuishaven in zicht. Net als in de ochtend is er weer de magie van de vereende kracht. In mum van tijd liggen de boten glimmend gepoetst op stal. Wij spoelen onszelf ook af en daarna is het nagenieten op het terras. Jose houdt een dankwoord voor iedereen die geholpen heeft, Foteini, de mensen die de boten op orde hebben gebracht, de mensen achter bar en barbecue, Linda met haar fantastische saladetafel… Maar natuurlijk gaat onze grootste dank met een daverend applaus naar José voor haar inspirerende organisatie. Wat een grandioze dag voor een nieuweling.

Maaike van den Hoek